در زمان اشكانيان شلوار و بالاپوشهاي آستيندار تنپوش مرسوم در سراسر خاور نزديك شد. نمونهاي از شلوار و پيراهن اين دوره را در پيكره فلزي يك سردار اشكاني ميتوان ديد كه در موزه ايران باستان نگهداري ميشود .در فرهنگ و در دوران مختلف حكومتهاي ايران همیشه شلوار جزئی از پوشاک و پوشش ایرانی ها ی متمدن بوده است. و نه تنها مردان بلکه زنان نیز از شلوار استفاده کرده اند. پيش از ورود اسلام به ايران، شلوارها عموما شلوارهاي تنگ و چسباني بودند كه با چكمه و بهمنظور سواركاري و جنگاوري مورد استفاده قرار ميگرفتند. بعد از اسلام اين شلوارها تغيير شكل دادند و شبيهتر به شلوارهاي كردي امروزي گشتند و بالاپوشها نيز جاي خود را با قبا عوض نمودند. اين نوع پوشش كه در دوران قاجار نيز بسيار متداول بود پس از سفر ناصرالدينشاه به اروپا با ويژگيهاي غربي نیز مخلوط گشت. بهگونهاي كه وي قبايي در بر ميكرد كه بلنداي آن به زانو ميرسيد و تا حدي شبيه به كتهاي امروزي بود تا آنجا كه پولاك تاريخنويس انگليسي در مورد پوشش شاه چنين نقل ميكند كه: شاه نيمه اروپايي و نيمه ايراني لباس ميپوشد.
در مورد شلوار این پوشاک ایرانی نکته جالبی است که بد نیست به آن اشاره شود : يونانيها ايرانيان را بهدليل پوشيدن شلوار مسخره می کردند. و حتي هنگاميكه اسكندر شيفته پوشاك ايرانی شد از پوشيدن شلوار سر باز زد.که این موضوع نشان از تمدن عمیق و فرهنگ اصیل ایران دارد.
واژه شلوار در اصل شروال بودهاست که اعراب آن را سروال گفته و جمع آن را سراویل گویند. در آذری و کردی نیز شروال گفته میشود. در زبان مجاری آن را شلواری (Schalwary) و در لاتین آن را سارابارا (Sarabara) گویند. در انگلیسی واژهٔ pajama از دو واژهٔ فارسی «پا» و «جامه» ساخته شدهاست. در پارسی پهلوی، بدان سلوار گفته میشدهاست.و در حال حاضر به آن شلوار می گویند
حتی اگر زیباترین لباسها را انتخاب كرده باشید، نمیتوانید بدون انتخاب یك شلوار مناسب كه با لباستان هماهنگی دارد، خوشتیپ به نظر برسید. شلوارها برای هماهنگی با لباسها اغلب به صورت یك جزء تكمیلكننده به نظر میرسند و شاید به همین دلیل هم هست كه گاهی به اندازه كافی مورد توجه قرار نمیگیرند. اگر میخواهید لباسهایتان به همان كیفیتی كه هستند، به نظر برسند، میتوانید با انتخاب یك شلوار مناسب، مشكل را حل كنید.